muerte

powoli dostaję szału. nie tyle z nudów, co z braku towarzystwa. przyzwyczajanie się jest złe. przyzwyczajenia też. bo jak się siedzi samemu w domu, to za dużo się myśli, zwłaszcza, jeśli do tego nie można spać. jak na wstecznym. ale heca! pośmiejmy się razem. so happy together (how is the weather?). poza tym momentami przytłacza mnie własny sarkazm i jednocześnie uległość. trochę też niezdecydowanie. również to, że jestem strasznie rozchwiana emocjonalnie. a może to dlatego, że gdy tylko wychodzę z domu chce mi się rzygać. albo od zawrotów głowy. może też dlatego, że chyba kończy się zbawcze działanie paracetamolu. lub z powodu żółtej bluzki, która jest teraz żółto-szara. albo z powodu kurzu nieścieranego od miesiąca. drażni mnie nawet bałagan, który lubię. pralka też za głośno chodzi, o dzieciach sąsiadów nie wspomnę. i chmury muszą być na niebie w taką noc. oraz to, że włąśnie w nocy bardziej chce mi się pić niż za dnia. pani doktor postawiłą diagnozę już dawno. jeśli o mnie chodzi, to rupert everett w 'niebezpiecznych związkach' jest bardzo pociągający. cóż z tego, że jest gejem. i nowa kolekcja armaniego równie pyszna. świat jest wielkim cyrkiem, przecież się nie usprawiedliwiam. fantazja jest od tego. a ty wiesz, że.